Uitzetting dreigt voor fam. Davayan

Nadat de Armeense familie Grigorjan vorige week is opgepakt en op maandag ochtend 21-01-2019 is uitgezet naar Armenië, dreigt ook uitzetting voor de Armeense familie Davayan. Dit meldt RTV Drenthe.

Trauma

Net als de oudste dochter van de familie Grigorjan is de oudste zoon van de familie Davayan ernstig getraumatiseerd. Het trauma heeft totaal andere oorzaken en is verder onvergelijkbaar. Toch blijkt het de laatste tijd praktijk van de regering dat ernstig getraumatiseerde kinderen worden uitgezet naar een land waar noodzakelijke behandeling niet beschikbaar is. Hoe kan dat toch? Er mag niet worden uitgezet op het moment dat de benodigde behandeling niet beschikbaar is, noch als de situatie de mensen/kinderrechten schendt. En toch gebeurt het… Hij zag alles. Ook hij werd mishandeld en met sigaretten bewerkt. Dat is hun verhaal.

Zo staat er bij RTV Drenthe:

Het gezin vluchtte uit Armenië toen een aantal familieleden werd vermoord. Moeder Davayan, die zwanger was, werd mishandeld en seksueel misbruikt. Ze verloor haar baby. Haar zoon Robert was toen vier jaar oud. Hij zag alles. Ook hij werd mishandeld en met sigaretten bewerkt. Dat is hun verhaal

Te laat..

Maar voor de familie Davayan lijkt ook de 180 graden draai van de regeringspartijen (behalve de VVD) te laat te komen. Want eerst moet er een onderzoekscommissie komen. Dan komt er een rapport. Dan moet er nog beleid gemaakt worden. Dus voor de zomer, of zelfs het najaar, van 2019 zal er geen verandering plaatsvinden. Maar de politieke draai die de partijen lijken te maken komt wel precies op tijd voor de verkiezingen.

“Ruimer kinderpardon”


Afgelopen weekend schoot iedereen opeens door het dak van geluk. D66 en CDA pleitten voor een ruimer kinderpardon. Maar hoe zit het eigenlijk met dat ruimere kinderpardon? En waarom is het CDA plotseling 180 graden gedraaid in hun standpunten?

Tegenwerkcriterium

Het eerste wat opvalt in het voorstel van het CDA en D66 is dat zij het “meewerkcriterium” willen veranderen in een “tegenwerkcritierum”. Het meewerkcriterium zorgt er op dit moment voor dat veel gezinnen worden afgewezen, omdat zij “niet meewerken aan terugkeer”. Dat wil zeggen dat zij zich onvoldoende inzetten om zichzelf uit te zetten naar een land waar zij niet heen willen. Dat gaat tot zo ver dat zij “niet meewerken” als zij alle stappen ondernemen behalve het briefje ondertekenen dat zij willen terugkeren.

Het CDA en D66 willen dat meewerkcriterium – dat duidelijk absurd is – nu veranderen naar een tegenwerkcriterium. Dat tegenwerkcriterium houdt in dat alleen gezinnen die actief voorkomen dat zij kunnen worden uitgezet nog afgewezen kunnen worden. Maar wat is actief voorkomen? Nou het betekent: “ouders die moedwillig asielprocedures stapelen en traineren” volgens de NOS. Maar wie stapelt en traineert eigenlijk die asielprocedures?

Het antwoord op die laatste vraag blijkt steeds vaker te zijn: De IND. Uit recent onderzoek blijkt namelijk dat de Raad van State vaak uiteindelijk meebeslist met de IND omdat de Raad van State enkel toetst of er degelijke besluitvoering heeft plaatsgevonden. Maar dat is moeilijk te toetsen, want de IND opereert op een “geloofwaardigheidscriterium”. Dat betekent dat de individuele IND medewerker kan bepalen of iemands verhaal geloofwaardig is, maar ook kan de IND medewerker (zelf geen expert op het gebied van taal) beslissen of iemand het juiste dialect spreekt om het vluchtverhaal te onderbouwen.

Daarnaast blijkt nog eens dat de IND medewerkers vaak geen tijd hebben om bij rechtszaken te verschijnen. Hierdoor vertraagt de asielprocedure, omdat de rechter vaak wel vragen heeft voor die medewerker, maar deze niet kan stellen en dus het proces moet uitstellen.

Ten slotte blijkt keer op keer dat de IND standaard in beroep gaat tegen een uitspraak van de rechter. Een rechter die tot wel twee keer toe heeft aangegeven dat de IND een verkeerde beslissing heeft genomen, kan nog steeds geen doorslaggevende factor zijn in het herzien van een beslissing. De IND blijft in hoger beroep gaan tot zij haar gelijk heeft behaald. En dit gebeurt opvallend vaak bij de Raad van State.

Dus om terug te komen op de vraag “wie traineert het asielproces?” blijkt het antwoord overduidelijk te liggen bij de IND. Zijn het CDA en D66 hier slecht ingelicht, of houden zij hier zichzelf een bord voor de kop?

Verkiezingscampagne

Of is het verhaal nog veel cynischer dan wat hierboven is beschreven. Het bovenstaande kan natuurlijk een foutje zijn… of een politieke keuze… Maar het kan ook, zoals Luuk Nafzger schrijft slechts een goed getimede verkiezingstruc zijn.

Wat mij het meest beangstigt is dat dit zeer waarschijnlijk wéér campagneretoriek is van (rechtse) politici, om zo mensen het idee te geven dat ze openstaan voor enig gevoel van menselijkheid wat betreft dit onderwerp. Om mensen in de maanden voor de verkiezingen een gevoel te geven dat ze er voor je zijn. Met de hoop dat hun coalitie toch een meerderheid in de Eerste Kamer zal behalen

Voor de families die de laatste maanden in hoog tempo zijn uitgezet zal het zeker niets meer veranderen. Maar voor de mensen die op dit moment zitten te wachten is het maar de vraag hoeveel het gaat veranderen. Hoe snel zal het lopen met dit ruimere kinderpardon? Een onderzoekscommissie die in de zomer klaar is, een rapport dat dan voor, tijdens? of na het zomerreces besproken wordt, beleid moet gemaakt worden, er wordt gestemd in de Tweede en daarna in de Eerste Kamer… Zo zijn we wel een jaar verder. Maar voor de verkiezingen in maart, komt dit “bommetje” precies op tijd.

En ondertussen gaan de IND en DT&V in rap tempo door met het uitzetten van kwetsbare gezinnen naar landen die voor hen niet veilig zijn. Hoe vaak moet er nog een wake worden georganiseerd bij Kamp Zeist voor dat dit klaar is?



Arrestatie fam. Grigorjan

Op 16-01-2019 kregen wij bericht dat de familie Grigorjan is opgepakt uit de gezinslocatie in Emmen. Zij worden op 21 januari uitgezet naar Armenië.

Het gezin woont nu al 9 jaar in Nederland. De kinderen Grigorjan zijn hier geboren en opgegroeid. Eerder woonden zij in Den Helder voor de sluiting van de gezinslocatie aldaar. Nu woonden ze in Emmen waar het oudste meisje naar Basisschool Het Anker ging. Maar op 16 januari deed de rechter de laatste uitspraak welke vrijwel altijd een voor het gezin negatief besluit betreft. Zo bleek uit nieuw onderzoek dat de Raad van State te vaak in het voordeel van de IND besluit.

Snelheid…

Vaak horen we hoe moeilijk het is om snel in te grijpen, om de asielprocedure te versnellen etc. De IND heeft weken de tijd nodig om zich voor te bereiden op een rechtszaak, vraagt vaak uitstel aan als die rechtszaak er dan een maal is, of neemt enkele maanden om een nieuwe beslissing te nemen na uitspraak van de rechter. Maar blijkbaar kan het opeens wel snel op het moment dat het gaat om uitzettingen. Nog dezelfde dag dat de rechter uitspraak heeft gedaan, wordt de familie Grigorjan van hun bed gelicht. Hoppa, meteen door naar Kamp Zeist. Vliegtuig staat geboekt voor 5 dagen later.

Ze hebben een naam…

Laten we niet vergeten dat het hier gaat om kinderen. Kinderen met een naam, een gezicht, een leven. In dit geval gaat het om Shushan (8 jaar), Vrej (5 jaar) en Jemma (3 jaar). En ook zij houden ervan om kerst te vieren:

Weer een onterechte uitzetting. Wanneer houdt het op? Wanneer gaat Nederland de kinderrechten handhaven? Wanneer dat ook is, het is te laat voor de familie Grigorjan.

Dreigende uitzetting Abdoulfazl (6 jaar)

Vandaag lazen we een bericht dat kippenvel geeft. Een jongetje van 6 dat is opgepakt en opgesloten zit in Zeist om uitgezet te worden naar Afghanistan. Het enige wat hij weet over dat land is dat zijn grootouders er zijn vermoord.

Laat dat maar even op je inwerken.

Je bent 6 jaar. Je woont in Emmen, Nederland waar je de taal spreekt, naar school gaat en vriendjes hebt. Dan op een ochtend staat opeens de politie voor de deur. Je hebt 5 minuten om je koffer in te pakken. Eén koffer wel te verstaan. Wat moet je meenemen? Je hele leven is hier. Extra kleren, of toch een extra knuffel? De tijd is om. Jullie moeten gaan. Anderhalf uur in een geblindeerd politiebusje.

Als jullie uitstappen zijn jullie in Kamp Zeist. Overal om je heen grote muren of hekken met prikkeldraad. Bewakers. Binnen wordt jij en met jou al je spullen gecontroleerd op verboden dingen. Een kleine kamer. Dat is nu jullie huis, met iedereen samengepakt. Daar moet je wachten. Hoelang? Geen idee, misschien een uur, misschien een week. Waarop? Uitzetting. Dat noemen ze “terugkeer”. Maar niet terugkeer naar de wereld die je kent, naar Emmen, naar je vriendjes. “Terugkeer” naar Afghanistan.

Het enige wat je weet over dat land is dat er oorlog is. Je opa en oma zijn daar vermoord. Je kent daar niemand. Je spreekt niet de taal. Wat moet je daar doen? Je kan niet naar school, want je spreekt de taal niet…

Artikel

Dick Janknecht kende Abdoulfazl. Hij schreef een hartverscheurend artikel. Het kleine sprankje hoop is om door verzet de uitzetting te voorkomen. Wij zijn het met Dick eens: Er zijn hogere wetten. De wetten van de menselijkheid. Het blijkt maar weer dat die wetten niet dezelfde zijn als van de politici die Nederland regeren in onze naam. Op dat moment is burgerlijke ongehoorzaamheid nodig.

Lees hier het artikel.

Maksim en Denis opgepakt

Op donderdagochtend 28 juni 2018 is om 6:30 in de ochtend een gezin dat al 17 jaar in Nederland verblijft van hun bed gelicht door 10 politieagenten van de vreemdelingenpolitie. De kennissen en vrienden van de familie hebben een groot protest georganiseerd om hun uitzetting tegen te gaan, maar het mocht niet baten. Op 7 juli 2018 is het gezin, met drie kinderen (Maksim, Denis en Arina) uitgezet naar Oekraïne. De twee zoons (Maksim en Denis, resp. 14 en 10 jaar) zijn vervolgens op een toeristenvisum teruggegaan naar Nederland. Zij hadden namelijk geen inreisverbod. Een paar maanden konden zij gewoon weer naar school in Culemborg, de plaats waar zij zijn opgegroeid. De Nederlandse overheid heeft echter alsnog besloten hen uit te zetten. En wel direct. Dus vannacht (12-12-2018) heeft de politie hen weer van hun bed gelicht en zijn zij in Kamp Zeist geplaatst.

Wake en protest

Voor de familie daadwerkelijk is uitgezet, is er veel protest geweest tegen de uitzetting. De scholen in Culemborg van Maksim, Denis en Arina kwamen in verzet. Er was een grote demonstratie in Culemborg, de leraren van de kinderen schreven brieven in grote kranten, en er werd een wake gehouden bij Kamp Zeist. Maar het mocht allemaal niet baten.

In Oekraïne

De familie is dus op 7 juli 2018 uitgezet naar Oekraïne. Daar hebben ze tijdelijk opvang gekregen bij een kerk, maar hun leven daar is onzeker.

Het AD schreef:

Moeder Olga gaf na aankomst in Kiev aan dat het vooral met haar kinderen niet goed ging. „Maksim sluit zich af en komt niet buiten. En de andere kinderen zeggen dat ze naar huis willen. We zijn complete vreemden hier en zijn helemaal Nederlands. Daar ligt ons hart, we zullen er alles aan doen om terug te komen.”

De uitzetting en de eerste weken lijken erg traumatisch te zijn geweest voor de familie. Dat is ook niet gek, de kinderen kennen niemand in Oekraïne en zijn in Nederland geboren en opgegroeid. De taal spreken de kinderen überhaupt niet. Hoe ga je dan naar school? Hoe heb je dan contact met andere kinderen? De ontwikkeling van deze kinderen wordt ernstig geschaad door dit handelen van de IND, de DT&V en uiteindelijk de hele overheid. Dat blijkt ook duidelijk aan hoe de kinderen reageren op de situatie:

Maksim gaat normaal pas om een uur of tien ’s avonds naar bed. Nu ligt hij om acht uur te slapen en wordt de volgende dag pas om tien uur wakker. De rest van de dag zit hij op zijn spelcomputer. Hij is bang en sluit zich af. Denis is heel opstandig. Niet agressief, maar hij vindt niks meer goed. Het eten niet, spelletjes niet. Hij wil het niet weten. Arina zegt alleen maar dat ze gaat dromen dat ze thuis mag blijven.”

bron: https://www.ad.nl/dossier-culemborgs-gezin-moet-naar-oekraine/maksim-14-snapt-niks-van-uitzetting-mama-ik-ben-toch-gewoon-nederlander~a2a3258f/

En nu…

Wat er nu gaat gebeuren met Maksim en Denis is niet zeker, maar in alle waarschijnlijkheid worden zij vandaag of morgen op een vliegtuig gezet naar Oekraïne. De minister van justitie heeft gezegd dat er ‘goed overleg is’ met de Oekraïense overheid, maar er wordt niet voor de familie gezorgd. Dat is een ding dat zeker is. En dat is in strijd met de wetgeving in Nederland. Er moet bij een uitzetting gegarandeerd kunnen worden dat de familie ondersteund wordt, dat ze niet in de goot terecht komen. Toch blijkt dat keer op keer te gebeuren.

Picknick & Wake bij Kamp Zeist

Donderdag 28 juni is een gezin gearresteerd dat morgen gedeporteerd zal worden naar Oekraïne. Het gezin zit nu al meer dan een week in Kamp Zeist en ondanks protest vanuit de gemeenteraad en duizenden mensen heeft staatssecretaris Mark Harbers besloten niet zijn discretionaire bevoegdheid te willen inzetten. Meer informatie over deze zaak is hier te lezen. Vanavond was er een picknick en een wake waar o.a. klasgenoten van de kinderen Maksim, Denis en

Arina bij waren. Ook Geen Kind aan de Kant! was daar bij. Hier een verslag.

Luister ook de reportage voor NOS Radio 1 terug vanaf 11 minuut 50.

Continue reading “Picknick & Wake bij Kamp Zeist”

Oekraïens gezin gearresteerd

Op donderdagochtend 28 juni is om 6;30 in de ochtend een gezin dat al 17 jaar in Nederland verblijft van hun bed gelicht door 10 politieagenten van de vreemdelingenpolitie. Het gezin woonde reeds jaren in Culemborg en sinds een jaar in Amersfoort en de drie kinderen Maksim (14), Denis (10 en Arina (5) zijn in Nederland geboren. De kinderen zat op school in Culemborg. De oudste zoon heeft een Taalontwikkelingsachterstand waardoor hij in Oekraïne onvoldoende ondersteuning zou krijgen – los van het feit dat hij de Oekraïense taal onmachtig is.

Weggerukt uit je wereld

Het AD schrijft:

In de brugklas van Maksim is geschokt gereageerd op zijn plotselinge wegblijven. ,,Hij maakte deel uit van een hechte vriendengroep”, voegt zijn mentor Michelle Lamberts eraan toe. Ook op basisschool Blink in Culemborg is de verontwaardiging groot dat Maksims broertje Denis (10) en zusje Arina (5) plotseling niet meer op school komen.

Viktor Zelenkin en Olga Andropova kwamen zeventien jaar geleden uit Oekraïne naar Nederland waar ze zich met hun Russische achtergrond niet veilig voelden. Vervolgens werden in Culemborg de kinderen geboren.

Het gezin verhuisde afgelopen jaar naar Amersfoort, maar Maksim bleef in de Lekstad naar school gaan waar rector Van Rijn hem typeert als een aardige, hardwerkende, maar wat in zichzelf gekeerde jongen. Hij maakt zich grote zorgen hoe het met hem en zijn broer en zus verder moet in Oekraïne. Ze spreken namelijk de taal niet.

,,Die jongen is nu weg zonder dat hij ook maar afscheid heeft kunnen nemen. Het is schrijnend. Mensen verblijven zo lang in ons land en dan overkomt ze dit. Dat is niet te verteren.”

Broertje Denis is onlangs tien geworden. De jongen zou afgelopen zaterdag zijn verjaardagsfeestje vieren. Maar in plaats daarvan, verblijft hij nu met zijn ouders, broer en zusje in de gesloten gezinsvoorziening van detentiecentrum Zeist. Mogelijk nog deze week worden zij hiervandaan naar Oekraïne uitgewezen. Het gezin heeft een Russische achtergrond, de ouders zijn afkomstig uit voormalig oorlogsgebied.

Het is niet voor het eerst – en ook niet voor het laatst – dat kinderen worden weggerukt uit de omgeving die ze kennen. Vorig jaar gebeurde dat rond dezelfde tijd met Lili en Howick . Zij worden waarschijnlijk binnenkort als nog gedeporteerd naar Armenië, waar hun moeder in armoede leeft en zij waarschijnlijk direct in een weeshuis terecht komen. In Goes staat dit ook op het punt te gebeuren, waar alle kinderen en gezinnen een nieuw bestaan moeten gaan opbouwen in een nieuwe gezinslocatie, omdat de gezinslocatie in Goes gaat sluiten. Er wordt omgegaan met mensen alsof het poppetjes zijn die je kan verplaatsen op een schaakbord, terwijl het gaat om mensenlevens.

Op eigen houtje

De advocaat van het gezin vertelt dat de IND geen opdracht heeft gegeven voor de arrestatie en opsluiting van het gezin. De advocaat verwacht dat de DT&V op eigen houtje heeft geopereerd, terwijl er op dit moment een hoger beroep loopt tegen de afgewezen asielprocedure. Dit is een bijzondere gang vang zaken, omdat de meeste hoger beroepprocedures afgewacht mogen worden in Nederland. Dat het gezin nu binnen een week uitgezet gaat worden, terwijl er nog een procedure loopt getuigt weer van de onmenselijke en onrechtvaardige politieke spelletjes die gaande zijn binnen de rechtsstaat.

Hoewel wij geen hoge pet op hebben van de DT&V, hebben wij ook geen hoge pet op van de IND. Het is mogelijk dat de DT&V hier op eigen houtje opereert, maar dat wil niet zeggen dat de IND daar niet mee instemt, het goedkeurt of hen informatie heeft doorgespeeld. De DT&V is met name een uitvoerende instantie die opereert op basis van de informatie van de IND. Misschien heeft de IND geen opdracht gegeven, maar dat wil niet zeggen dat de IND hier niet aan heeft meegewerkt of het stilletjes heeft geïnitieerd.

Verzet

Op de Scholengemeenschap van de oudste zoon is nu verzet aangetekend tegen de arrestatie en komende deportatie. Samen met het gehele college van de gemeenteraad en ontelbaar steunbetuigingen, heeft de directeur van de school staatssecretaris Mark Harbers opgeroepen in te grijpen. Wij hopen dat Harbers inziet dat hij zijn discretionaire bevoegdheid moet inzetten en dit gezin moet laten blijven. Wil jij ook je steun betuigen aan deze actie? Onderteken dan hier de brief aan Mark Harbers.

Wij zijn ontzettend blij met deze vorm van verzet tegen dit handelen van de IND, de DT&V, de COA en de politiek. Het wordt tijd dat het niet meer aan willekeurige individuen is om te beslissen over mensenlevens. De procedures schieten overduidelijk tekort op het moment dat kinderen en gezinnen in ‘vrijheidsbeperkende locaties’ worden vastgehouden in afwachting van arrestatie, opsluiting en deportatie. Dat de enige optie is om een beroep te doen op de welwillendheid en macht van één man is weerzinwekkend.

Ingezonden brief

Dit is Nederland (brief in de NRC)

Donderdagochtend, de dag na de tiende verjaardag van Denis, bleef zijn stoel in de kring leeg. Zijn ouders kon ik niet bereiken, ook zijn zusje was niet op school. Ik kreeg een naar voorgevoel.

De volgende ochtend belde zijn moeder. Ze vertelde dat haar hele gezin die donderdagochtend om 6.30 uur van hun bed was gelicht. Door tien man politie. Meegenomen naar een detentiecentrum, alleen kleren mochten mee. Niet eens hun knuffels.

Deze week moeten ze weg, terug naar Oekraïne. Geen afscheid van hun vriendjes, hun hond, hun buren, hun school.

Hoe leg ik aan een klas met tienjarigen uit dat ze hun vriendje nooit meer zien? Dat hij gevangen zit? Dat niemand weet hoe het verder moet in het land dat hij niet kent, omdat hij hier geboren is?

We schreeuwen moord en brand over de behandeling van vluchtelingen in Amerika. Dit is Nederland.

Floor Kwakernaak is de juf van Denis Andropov (10)

https://www.nrc.nl/nieuws/2018/07/04/brieven-11-a1608905

Uitzetting Lily en Howick 14 augustus 2017

12 augustus bereikte ons het bericht dat Lily (11) en Howick (12) zouden worden gedeporteerd naar Armenië met hun moeder. Het gezin woonde op dat moment al 9 jaar in Nederland.

Lily en Howick zijn geboren in Rusland nadat de moeder Armenië was ontvlucht. 9 jaar geleden kwamen zij naar Nederland, Lily was toen 2 en Howick 3. Na een lange asielprocedure is vorige week besloten om het gezin als nog uit te zetten naar Armenië. Een land dat zij niet kennen. Een land waar de moeder geen familie meer heeft en vrijwel geen mogelijkheid heeft om te overleven. Zij hebben zich geworteld in Nederland na al die jaren, hebben hier hun vriendjes en vriendinnetjes, school en sport. Ondanks het oordeel van pedagogen dat het onverantwoord is om kinderen uit hun omgeving weg te trekken na 5 jaar, en ondanks het Kinderpardon dat om die reden is ingesteld, oordeelde de rechter dat het gezin toch uitgezet mocht worden. Weer is hiervoor de reden van “onvoldoende meewerken aan terugkeer” gegeven.

Continue reading “Uitzetting Lily en Howick 14 augustus 2017”

Kalma (6 jaar)

In de Leeuwarder Courant van donderdag 12 april 2018 was onderstaand bericht te lezen over Kalma, een zes jarig meisje. Dit verhaal is een van de velen die laat zien hoe harteloos en inhumaan het huidige Nederlandse beleid is. Het is tijd om te stoppen met het deporteren van kinderen naar landen die niet veilig zijn, het is tijd om te stoppen met het deporteren van kinderen punt.

Continue reading “Kalma (6 jaar)”

Uitzet Alert

Nieuw initiatief

Er is een nieuw initiatief gestart waarbij je je kan aanmelden voor een sms-waarschuwing elke keer als er een kind wordt uitgezet, een uitzet alert.  Je kan je via https://goeieactie.nu aanmelden voor de sms-waarschuwing. Dit initiatief is gestart sinds duidelijk is geworden dat het nieuwe kabinet geen aandacht zal schenken aan het Kinderpardon, ondanks de betrokkenheid van de Christen Unie die in februari 2017 nog een motie er doorheen hebben gedrukt om het Kinderpardon te versoepelen.

 

 

Continue reading “Uitzet Alert”