In totaal hebben meer dan 240 vluchtelingenkinderen, ouders en sympathisanten in het weekend van 21 en 22 mei gedemonstreerd bij drie gezinslocaties. Onder de noemer ‘Geen kind aan de kant!’ gingen ze in Gilze-Rijen, Katwijk en Den Helder de straat op voor de bescherming van kinderrechten van hier gewortelde kinderen.
Iedere demonstratie werd begonnen met een moment waarop de kinderen zelf vragen beantwoordden van journalisten en belangstellenden. In heldere taal wisten zij haarfijn de vinger op de zere plek te leggen: het totale gebrek aan privacy en adequate medische zorg in de gezinslocaties, de stress van een leven in onzekerheid en de angst en het verdriet als leeftijdsgenoten worden uitgezet. Jongeren vertelden over het gebrek aan toekomstperspectief: vanaf het moment dat ze achttien worden, moet de school of opleiding worden afgebroken, terwijl ze graag door willen studeren.
Uit de antwoorden van de kinderen en jongeren blijkt al gelijk hoezeer zij onder druk staan in de gezinslocaties – procedures, wetten en beleid: het is deel van hun dagelijks leven en ze zijn ondanks hun leeftijd allemaal op de hoogte van de ins & outs. Het is dan ook een onthutsend beeld van de gezinslocaties dat ze in hun antwoorden naar voren brengen.
Vrolijk en vastberaden
In Gilze-Rijen, waar de tournee werd geopend, trok een stoet van ongeveer zestig mensen door de straten. Er was een optreden van John Meulendijk, die speciaal voor de kinderen uit de gezinslocatie een liedje over het Kinderpardon had geschreven. Tijdens de route begeleidde hij de leuzen op zijn gitaar, waardoor het een bijzonder vrolijk geheel werd. Sprekers waren Peter Storm uit Tilburg en Brit de Jong van Vrouwen Tegen Uitzetting. Maar degenen die het meest aan het woord zijn geweest (en in sommigen herkennen we echt wel de activisten van de komende generatie!) zijn de kinderen en jongeren zelf: met geïmproviseerde speeches, adviezen aan de overheid en het ter plekke gezongen lied ‘Waarom moet ik gaan?’ van Kinderen voor Kinderen.
Stil staan bij zij die zijn uitgezet
In Katwijk, waar vrijwel alle vluchtelingen uit de gezinslocatie waren gekomen, was wegens de zondagsrust gekozen voor een ingetogen betoging. Hier werd voor de ruim 120 deelnemers het indringende verhaal voorgelezen van één van de jongeren die vorig jaar was uitgezet en werd er een minuut stilte gehouden voor alle leeftijdsgenoten die zijn uitgezet of verdwenen.
Dat het een ingetogen betoging had moeten worden, was trouwens niet te merken aan de kinderen die voorop liepen met de frontbanner: die lieten hun leuzen duidelijk horen. Marriët van Bommel sprak namens Doorbraak en de Fabel van de Illegaal.
Je recht komen halen
De laatste demonstratie van dit eerste weekend vond plaats in Den Helder. De gezinslocatie in Den Helder is één van de kleinste gezinslocaties en er waren dan ook minder mensen dan in Katwijk. Maar het relatief kleine aantal van de groep (iets meer dan zestig kinderen, ouders en sympathisanten) werd ruimschoots goed gemaakt door de strijdbaarheid van de kinderen: leuzen als ‘Wij blijven hier!’, ‘Eerlijk Kinderpardon!’ en zelfs ‘IND, weg ermee!’ schalden door de straten. Alette Jurgens van STIL was hier één van de sprekers. Ook werd er stilgestaan bij het VN Kinderrechtenverdrag dat in 1995 door Nederland is ondertekend, maar dat in het overheidsbeleid totaal niet nageleefd wordt. Kinderen konden hun rechten letterlijk ‘komen halen’.
Op een enkeling na die het niet kon laten om nare opmerkingen naar de kinderen te roepen, werden de betogingen door de inwoners positief ontvangen. Flyers werden gelezen, duimen werden opgestoken en sommige inwoners betuigden hun steun in geïmproviseerde speeches.
Doorgewinterde actieknuffels
In Katwijk en Den Helder was er na afloop van de demonstraties een kleine verrassing voor de kinderen: de speelgoedknuffels die de donderdag daarvoor waren ingezet door de AAGU bij het ministerie van Veiligheid en Justitie in een actie tegen het deporteren van kinderen, werden uitgedeeld aan de kinderen van de gezinslocaties.
Intimidatie en angst
Het is goed om te weten dat demonstreren, juist voor de vluchtelingen in de gezinslocaties, een enorme stap is. Veel ouders waren bang dat het demonstreren een negatieve invloed zou kunnen hebben op hun procedures of dat er repercussies zouden volgen vanuit de Dienst Terugkeer en Vertrek. Dat is geen irreële angst: bij eerdere demonstraties in Emmen zijn de vluchtelingen onder druk gezet door de DT&V.
Het is bijzonder pijnlijk om te zien hoe het op intimidatie, isolatie en kleinering gerichte beleid van de IND, COA en DT&V kan aanrichten bij mensen en juist daarom des te bijzonder dat zoveel vluchtelingen zijn gekomen om zich uit te spreken.
De tournee gaat door
De acties zijn deel van een landelijke demonstratietournee waarin over twee weekenden op zes plaatsen wordt gedemonstreerd. Op zaterdag 28 mei zal ‘Geen kind aan de kant!’ Amersfoort aandoen, om de dag erna te demonstreren in Emmen en tenslotte te eindigen bij gezinsgevangenis Kamp Zeist, waar gezinnen vlak voor de uitzetting worden opgesloten.
Meer informatie over de gezinslocaties en de campagne is te vinden op deze website en op Facebook.
