Op 18 juli is de familie Zarifi opgehaald uit Gezinslocatie Emmen om gedeporteerd te worden naar Afghanistan. De familie bestaat uit moeder, vader, Zara (8), Mohammed (12) en Ali (14). De moeder heeft ernstige hartklachten en psychoses waarvoor zij medicatie nodig heeft die in Afghanistan niet beschikbaar is.
De familie behoren tot de bevolkingsgroep Hazara die in Afghanistan al jaren lang onderdrukt wordt. Het argument van de Nederlandse overheid dat er verschillende plekken in Afghanistan zijn die veilig zijn klopt in dit opzicht van geen kant.
In alle vroegte verschenen er 3 bussen en een motor om het gezin te halen. Het betrof hier een delegatie aan politie agenten, een tolk, een arts en medewerkers van de COA.
Verzet
Toen op 18 juli de familie Zarifi in alle vroegte werd opgehaald uit de gezinslocatie Emmen kwamen de bewoners in opstand. De gezondheid van de moeder en de onveilige situatie in Afghanistan was voor medebewoners en hun advocaat reden om het oneens te zijn met de opsluiting in Kamp Zeist en de daarop volgende deportatie. Op de zaterdag die volgde is door kinderen uit de gezinslocatie een demonstratie georganiseerd uit protest.
Opsluiting en deportatie
Op 29 juli is de familie Zarifi ondanks een ingezette procedure omtrent de gezondheid van de moeder op het vliegtuig gezet naar Kabul. De KLM heeft daarbij wederom meegewerkt aan een gedwongen deportatie en heeft bovendien een vrouw met ernstige hart klachten in op het vliegtuig gezet. Sinds de familie in Kamp Zeist zat heeft de moeder geen medicatie meer gekregen.
Hun handen en voeten zijn vastgetapet toen zij vanaf Zeist naar het vliegtuig werden gevoerd, zelfs die van de kinderen. Zahra, Alireza en Mohamed zijn van hun ouders gescheiden. Met twee man politie escort per persoon, zijn ze uiteindelijk uitgezet in een afgesloten gedeelte van een lijnvlucht naar Kabul, afgeschermd van het publiek, dat geen idee had welk menselijk drama zich afspeelde aan boord.
In Afghanistan
In Afghanistan is er 14 dagen opvang voor vluchtelingen die gedwongen worden teruggebracht. Na deze periode wordt een gezin geacht voor zichzelf te kunnen zorgen. De Afghan Migrants Advise and Support Organisation (AMASO) heeft de familie gezien in Afghanistan. Het ging erg slecht met hen. Lees hier onder het hele verslag:
AMASO met the family few days post deportation. The condition of the mother is severe and is suffering with high level of mental health disorder, she faints and has been crying since their return to Afghanistan. During the flight, the mother’s hands and feet were wrapped with cuffs and escorted by two police sitting beside her at all time. She had gone to a sate of unconsciousness and was checked by medics at least two times mid air.
The children have been going to school and playing football. The younger boy is afraid of the situation in Afghanistan and has been complaining about the blasts and fears of being victim of these blasts. According to Mr. Zarifi, the children were protected by a law in Netherlands that prevents children from deportation. They were deported anyway.
The family has nothing left in Afghanistan and are concerned about the future of their children. They will soon expire their time in the center and have to move out of there and has no place to go.
The pleas of a mother asking for help is one of the things we can never forget. Continuing pouring her heart out, the mother’s questions were something we couldn’t answer. What was the fault of my children? who will be responsible if something happen to them here? Our case is still under process, how could they deport us? and dozens of more questions that needs an ear to hear and give a satisfactory answer to a mother concerned for the future of her children.
Hulp
Om de familie te helpen zijn er verschillende initiatieven opgezet. Als je de familie Zarifi wil helpen kan je:
- doneren aan de crowdfunding
- naar het benefiet komen op 3 september in De Silo, Achterweg 47 Groningen.
