Dinsdag 5 juli plaatsten wij op onze Facebook-pagina een opname van een van de vele razzia’s die plaatsvinden in Nederlandse gezinslocaties. Het betrof een politie-inval in de gezinslocatie in Burgum, waar een man, een vrouw en hun veertienjarige dochter, allen afkomstig uit Afghanistan weggesleept werden om gedeporteerd te worden.
Dit soort invallen zijn helaas niets bijzonders. Elke dag tussen 6:00 en 8:00 uur ’s ochtends kan de vreemdelingenpolitie bij een gezin naar binnen komen om hen op te halen voor deportatie. Dat gezin heeft dan ongeveer 5 minuten om al hun spullen bij elkaar te rapen waarna ze met grote overmacht van politie in busjes worden gezet om overgebracht te worden naar de gezinsgevangenis in Zeist. Vanaf daar worden zij gedeporteerd naar een land waaruit zij gevlucht zijn. Dit gebeurt vaak nadat gezinnen met minderjarige kinderen jaren lang in Nederland zijn geweest, waar kinderen hun leven hebben opgebouwd, terwijl zij het “land van herkomst” vrijwel niet kennen.
Het is bekend dat de mensen in deze VBL’s (vrijheidsbeperkende locaties) in hun gewone kleding gaan slapen omdat ze niet weten of zij de volgende ochtend worden gedeporteerd. De stress die dat (vooral voor de kinderen) met zich mee brengt is onmenselijk en traumatiserend.
Deze razzia’s zorgen voor veel angst onder de bewoners van gezinslocaties. Zonder aankondiging van te voren worden mensen uit hun huis getrokken en naar een gevangenis gebracht. Wat hebben zij misdaan? Zij zijn gevlucht. Wat zij hier krijgen is geen hulp en opvang, maar eindeloze procedures waarbij de IND geen enkele moeite spaart om hen te deporteren naar een land waar zij niet veilig zijn, dreigementen van de Dienst Terugkeer en Vertrek en leven in permanente angst en onzekerheid.
Veel mensen zeggen dat deze gezinnen “uitgeprocedeerd” zijn. Een juridische term die veel meer impliceert dan het geval is. Deze gezinnen hebben namelijk vrijwel altijd nog een procedure lopen bij de Nederlandse staat, maar hun eerste asielaanvraag is door de IND met een “nee” beantwoord.. “Uitgeprocedeerd”: een standaard stempel waarmee mensen die niet goed geïnformeerd zijn gemakkelijk om de tuin worden geleid.
De IND en DT&V fungeren in Nederland als een aparte staat, los van wat doorgaat voor de Nederlandse rechtsstaat, het is een eilandje waarin de regels van de rechtsstaat niet gelden. Als u meer wil lezen over hoe dit zit, lees dan het verhaal van dit gezin: /ind-eenstaat-binnen-nederlandse-rechtstaat/ Een razzia: dat is ook wat er dinsdag is gebeurd bij een Afghaans gezin dat in de gezinslocatie in Burgum, Friesland woonde. Het gezin bestond uit een vader, moeder en een dochter van veertien jaar.
De situatie in Afghanistan is alles behalve veilig. Al sinds 2009 neemt het geweld en de willekeur in Afghanistan toe. Dagelijkse aanslagen, moorden en zelfmoordaanslagen door Taliban en ISIS -of van één van de andere twintig fundamentalistische groepen zoals Haqani zijn aan de orde van de dag. De Raad van de Europese Unie heeft vastgesteld dat personen die in een land ernstige schade kunnen oplopen doordat er doodstraf of executie wordt uitgevoerd, zij gefolterd worden of blootgesteld worden aan onmenselijke of vernederende behandeling of bestraffing, of er sprake is van ernstige bedreiging van het leven van de persoon als gevolg van willekeurig geweld in het kader van een internationaal of binnenlands gewapend conflict, in een Europees land zoals Nederland asiel moeten kunnen krijgen (RICHTLIJN 2004/83/EG VAN DE RAAD).
In Afghanistan is duidelijk sprake van dergelijke omstandigheden van willekeurig geweld; elke dag komen mensen om vanwege aanslagen en het is niet te zeggen wie dat zullen zijn of wanneer dat zal gebeuren. Toch stuurt de Nederlandse staat geregeld mensen terug naar Afghanistan vanwege een financiële overeenkomst (Joint Way Forward, geratificeerd op 4 oktober 2017 door afgevaardigden in een achterkamertje) die onder grote druk aan de Afghaanse regering is opgelegd.
Zie: https://www.afghanistan-analysts.org/eu-and-afghanistan-get-deal-on-migrants-disagreements-pressure-and-last-minute-politics/ Maar zelfs het Ministerie van Buitebnlandse zaken erkent de onveiligheid in Afghanistan, na een aanslag in het ambassadegebied in de hoofdstad kaboel, nota bene het meest beveiligde gebied.
Wij noemen dit soort invallen om vluchtelingen mee te sleuren bewust razzia’s. Ja, dat doet denken aan de nazi-bezettingstijd, en dat is opzet. Mensen hebben nogal de neiging hebben om de realiteit van de Joden en Roma en Sinti vervolging in een romantisch perspectief te plaatsen, als was het een Hollywoord film, iets dat ervoor en erna niet voorkomt. De realiteit is echter – met alle verschillen tussen toen en nu – dat deze volken in de jaren ’30 net zo ongewenst waren als de vluchtelingen nu, en net zoveel risico lopen op onmenselijke behandeling, marteling of moord als de Joden, Roma en Sinti toen.
Wat er dinsdag is gebeurd is dus geen uitzondering. Het is een voorbeeld van de schaamteloze praktijken die door de IND, DT&V en de Nederlandse overheid worden ingezet om stiekem Europese verdragen en basale mensenrechten te schenden. Deze praktijken worden vrijwel nooit gefilmd omdat de mensen in angst leven voor de consequenties voor hun procedure, waar de DT&V eerder mee heeft gedreigd. Binnen de soevereine staat Nederland heeft iedereen die er verblijft, met of zonder paspoort, recht op vrije meningsuiting, een recht dat is vastgelegd in de grondwet. Een dergelijke dreiging is dus een overtreding van de grondwet.
Kinderen die geworteld zijn in Nederland worden gedeporteerd naar landen die zij niet kennen, waar zij geen toekomst hebben. Zij worden uit hun omgeving gerukt, weggehaald bij hun vriendjes en vriendinnetjes, onderwijs ontzegd en een toekomst weggenomen. Het deporteren van gewortelde kinderen druist in tegen de kinderrechten.
Lees meer: https://www.defenceforchildren.nl/p/200/5515/mo233-m80/mo481-cg326/mo480-cg249/gewortelde-kinderen.Meer over hoe de DT&V illegaal Afghanen deporteert: op: https://www.prime95.nl/2017/06/28/dtv-en-afghanistan-met-sluipweggetjes-en-shirini-de-internationale-mensenrechten-omzeilen/
De filmbeelden van afgelopen dinsdag zijn uniek; iemand heeft de moed gehad om onder extreme druk het verzet te filmen; mensen die voortdurend leven in angst voor deportatie in deze stressvolle onmenselijke situatie hebben de moed gehad om in verzet te komen. Maar was het moed of pure wanhoop?
Hoe dan ook zijn de mensen opgestaan en hebben gezegd: genoeg is genoeg. Daarom geeft het een dubbel gevoel van zowel verdriet en boosheid als van moed en blijdschap. Als deze praktijken uit de schaduwen van de vroege ochtend worden gehaald ontstaat er mogelijkheid tot verandering. Laten we hopen dat dit hiertoe de eerste aanzet was.
