Picknick & Wake bij Kamp Zeist

Donderdag 28 juni is een gezin gearresteerd dat morgen gedeporteerd zal worden naar Oekraïne. Het gezin zit nu al meer dan een week in Kamp Zeist en ondanks protest vanuit de gemeenteraad en duizenden mensen heeft staatssecretaris Mark Harbers besloten niet zijn discretionaire bevoegdheid te willen inzetten. Meer informatie over deze zaak is hier te lezen. Vanavond was er een picknick en een wake waar o.a. klasgenoten van de kinderen Maksim, Denis en

Arina bij waren. Ook Geen Kind aan de Kant! was daar bij. Hier een verslag.

Luister ook de reportage voor NOS Radio 1 terug vanaf 11 minuut 50.

Continue reading “Picknick & Wake bij Kamp Zeist”

Oekraïens gezin gearresteerd

Op donderdagochtend 28 juni is om 6;30 in de ochtend een gezin dat al 17 jaar in Nederland verblijft van hun bed gelicht door 10 politieagenten van de vreemdelingenpolitie. Het gezin woonde reeds jaren in Culemborg en sinds een jaar in Amersfoort en de drie kinderen Maksim (14), Denis (10 en Arina (5) zijn in Nederland geboren. De kinderen zat op school in Culemborg. De oudste zoon heeft een Taalontwikkelingsachterstand waardoor hij in Oekraïne onvoldoende ondersteuning zou krijgen – los van het feit dat hij de Oekraïense taal onmachtig is.

Weggerukt uit je wereld

Het AD schrijft:

In de brugklas van Maksim is geschokt gereageerd op zijn plotselinge wegblijven. ,,Hij maakte deel uit van een hechte vriendengroep”, voegt zijn mentor Michelle Lamberts eraan toe. Ook op basisschool Blink in Culemborg is de verontwaardiging groot dat Maksims broertje Denis (10) en zusje Arina (5) plotseling niet meer op school komen.

Viktor Zelenkin en Olga Andropova kwamen zeventien jaar geleden uit Oekraïne naar Nederland waar ze zich met hun Russische achtergrond niet veilig voelden. Vervolgens werden in Culemborg de kinderen geboren.

Het gezin verhuisde afgelopen jaar naar Amersfoort, maar Maksim bleef in de Lekstad naar school gaan waar rector Van Rijn hem typeert als een aardige, hardwerkende, maar wat in zichzelf gekeerde jongen. Hij maakt zich grote zorgen hoe het met hem en zijn broer en zus verder moet in Oekraïne. Ze spreken namelijk de taal niet.

,,Die jongen is nu weg zonder dat hij ook maar afscheid heeft kunnen nemen. Het is schrijnend. Mensen verblijven zo lang in ons land en dan overkomt ze dit. Dat is niet te verteren.”

Broertje Denis is onlangs tien geworden. De jongen zou afgelopen zaterdag zijn verjaardagsfeestje vieren. Maar in plaats daarvan, verblijft hij nu met zijn ouders, broer en zusje in de gesloten gezinsvoorziening van detentiecentrum Zeist. Mogelijk nog deze week worden zij hiervandaan naar Oekraïne uitgewezen. Het gezin heeft een Russische achtergrond, de ouders zijn afkomstig uit voormalig oorlogsgebied.

Het is niet voor het eerst – en ook niet voor het laatst – dat kinderen worden weggerukt uit de omgeving die ze kennen. Vorig jaar gebeurde dat rond dezelfde tijd met Lili en Howick . Zij worden waarschijnlijk binnenkort als nog gedeporteerd naar Armenië, waar hun moeder in armoede leeft en zij waarschijnlijk direct in een weeshuis terecht komen. In Goes staat dit ook op het punt te gebeuren, waar alle kinderen en gezinnen een nieuw bestaan moeten gaan opbouwen in een nieuwe gezinslocatie, omdat de gezinslocatie in Goes gaat sluiten. Er wordt omgegaan met mensen alsof het poppetjes zijn die je kan verplaatsen op een schaakbord, terwijl het gaat om mensenlevens.

Op eigen houtje

De advocaat van het gezin vertelt dat de IND geen opdracht heeft gegeven voor de arrestatie en opsluiting van het gezin. De advocaat verwacht dat de DT&V op eigen houtje heeft geopereerd, terwijl er op dit moment een hoger beroep loopt tegen de afgewezen asielprocedure. Dit is een bijzondere gang vang zaken, omdat de meeste hoger beroepprocedures afgewacht mogen worden in Nederland. Dat het gezin nu binnen een week uitgezet gaat worden, terwijl er nog een procedure loopt getuigt weer van de onmenselijke en onrechtvaardige politieke spelletjes die gaande zijn binnen de rechtsstaat.

Hoewel wij geen hoge pet op hebben van de DT&V, hebben wij ook geen hoge pet op van de IND. Het is mogelijk dat de DT&V hier op eigen houtje opereert, maar dat wil niet zeggen dat de IND daar niet mee instemt, het goedkeurt of hen informatie heeft doorgespeeld. De DT&V is met name een uitvoerende instantie die opereert op basis van de informatie van de IND. Misschien heeft de IND geen opdracht gegeven, maar dat wil niet zeggen dat de IND hier niet aan heeft meegewerkt of het stilletjes heeft geïnitieerd.

Verzet

Op de Scholengemeenschap van de oudste zoon is nu verzet aangetekend tegen de arrestatie en komende deportatie. Samen met het gehele college van de gemeenteraad en ontelbaar steunbetuigingen, heeft de directeur van de school staatssecretaris Mark Harbers opgeroepen in te grijpen. Wij hopen dat Harbers inziet dat hij zijn discretionaire bevoegdheid moet inzetten en dit gezin moet laten blijven. Wil jij ook je steun betuigen aan deze actie? Onderteken dan hier de brief aan Mark Harbers.

Wij zijn ontzettend blij met deze vorm van verzet tegen dit handelen van de IND, de DT&V, de COA en de politiek. Het wordt tijd dat het niet meer aan willekeurige individuen is om te beslissen over mensenlevens. De procedures schieten overduidelijk tekort op het moment dat kinderen en gezinnen in ‘vrijheidsbeperkende locaties’ worden vastgehouden in afwachting van arrestatie, opsluiting en deportatie. Dat de enige optie is om een beroep te doen op de welwillendheid en macht van één man is weerzinwekkend.

Ingezonden brief

Dit is Nederland (brief in de NRC)

Donderdagochtend, de dag na de tiende verjaardag van Denis, bleef zijn stoel in de kring leeg. Zijn ouders kon ik niet bereiken, ook zijn zusje was niet op school. Ik kreeg een naar voorgevoel.

De volgende ochtend belde zijn moeder. Ze vertelde dat haar hele gezin die donderdagochtend om 6.30 uur van hun bed was gelicht. Door tien man politie. Meegenomen naar een detentiecentrum, alleen kleren mochten mee. Niet eens hun knuffels.

Deze week moeten ze weg, terug naar Oekraïne. Geen afscheid van hun vriendjes, hun hond, hun buren, hun school.

Hoe leg ik aan een klas met tienjarigen uit dat ze hun vriendje nooit meer zien? Dat hij gevangen zit? Dat niemand weet hoe het verder moet in het land dat hij niet kent, omdat hij hier geboren is?

We schreeuwen moord en brand over de behandeling van vluchtelingen in Amerika. Dit is Nederland.

Floor Kwakernaak is de juf van Denis Andropov (10)

https://www.nrc.nl/nieuws/2018/07/04/brieven-11-a1608905