Picknick & Wake bij Kamp Zeist

Donderdag 28 juni is een gezin gearresteerd dat morgen gedeporteerd zal worden naar Oekraïne. Het gezin zit nu al meer dan een week in Kamp Zeist en ondanks protest vanuit de gemeenteraad en duizenden mensen heeft staatssecretaris Mark Harbers besloten niet zijn discretionaire bevoegdheid te willen inzetten. Meer informatie over deze zaak is hier te lezen. Vanavond was er een picknick en een wake waar o.a. klasgenoten van de kinderen Maksim, Denis en

Arina bij waren. Ook Geen Kind aan de Kant! was daar bij. Hier een verslag.

Luister ook de reportage voor NOS Radio 1 terug vanaf 11 minuut 50.

 

Picknick

Bij aankomst was er een picknick gaande met veel ouders en kinderen. Aan het hek hingen allerlei foto’s en borden van klasgenoten van de kinderen. Er was een gezellige, maar ook een gelaten en verdrietige sfeer. Toen wij aankwamen was de lerares van Maksim net aan het bellen met de moeder van het gezin. Zij hadden net de uitspraak te horen gekregen en waren erg verdrietig. Moeder Olga gaf aan “Ik voel mij Nederlands en zal dat altijd blijven”. Er was veel pers aanwezig, waaronder NPO Radio 1 waar morgenochtend in het NOS journaal een item zal worden uitgezonden over deze avond.

Speeches

Er zijn door verschillende mensen speeches gehouden, waaronder Jurjen van De Goede Zaak, Martine Goeman van Defence for Children en de leerkracht van Maksim.

Jurjen en Martine Goeman:

 

Leerkracht:

<

Leerkracht van Maksim:

Wake

Vanaf een uur of 7 zijn de wake-rondes begonnen. Met een groep van ongeveer 30 mensen zijn we gaan lopen rondom de gezinslocatie. Er waren mensen die elke maand een wake lopen bij Kamp Zeist, maar ook kinderen liepen mee. Toen we aankwamen bij de hoge muur die staat rondom het gedeelte waar kinderen en gezinnen worden opgesloten, hebben we heel hard de namen van de familieleden geroepen. Van binnen hoorden we zachtjes iemand terugroepen. Een moment om kippenvel van te krijgen.

Gedurende de hele nacht zijn er rondes gelopen om het Kamp heen. Tot een uur of 6 in de ochtend, waarna het gezin in een busje eruit is gereden om op het vliegtuig gezet te worden.

Kamp Zeist

Muur bij de gezinsdetentie
Deel van het detentiecentrum

Aanwezig zijn bij Kamp Zeist was een emotionele, ontluisterende ervaring die tegelijkertijd erg empowerend was. Samen zijn bij zo’n plek geeft een gevoel van eenheid en samen zijn. Tegelijkertijd is het confronterend. In de mooie bossen tussen Amersfoort en Zeist is een weg die heet “Kamp van Zeist” en aan die weg ligt een gigantisch complex met een enkele meters hoog hek erom heen. Overal staan camera’s en rijden busjes met bewakers. Om het gedeelte van de

gezinsdetentie staat een aantal meters hoge betonnen muur met daar bovenop nog prikkeldraad. Om de muur is een pad weggekapt waar regelmatig een busje met beveiliging rijdt; ze zouden maar ontsnappen…. Alsof het moordenaars betreft die een gevaar vormen voor de samenleving, in plaats van minderjarige kinderen en hun ouders die niets meer wilden dan een veilig leven om zich te ontwikkelen.

Er was gedurende de avond weinig politie in uniform. Wel was er veel activiteit. We hebben wel 5 busjes met geblindeerde ramen langs zien rijden door het hek. Eén busje met mannen die vanuit Kamp Zeist weggebracht werden, waarheen zullen we nooit weten. Wel weten we dat zij enige steun hebben kunnen halen uit onze aanwezigheid, want met z’n allen zaten ze te zwaaien en draaiden nog lange tijd om.

Er was ook andere activiteit, verschillende audi’s en dure auto’s die maar heen en weer bleven rijden. De eigenaren vonden het onprettig dat deze activiteit gefilmd werd en zijn intimiderend op ons af gelopen om te vragen wat wij aan het doen waren. Drie kleerkasten van mannen met kale koppen die met scheurende banden vlak voor ons stopten en ‘even’ kwamen vragen wat we aan het doen waren. Ze stonden net iets te dicht bij voor comfort. Terwijl wij op een openbare weg stonden en enkel de activiteit rondom het gigantisch hoge hek filmden. De beelden hebben we maar verwijderd, uit angst. Een zwaktebod misschien, maar dit is niet iets waarvoor wij vervolgd wilden worden. Dit  waren duidelijk geen goedbedoelende advocaten, maar wie dan wel?