Demonstratie in Katwijk!

De afgelopen tijd is er veel te doen geweest om het beleid van Trump rondom vluchtelingenkinderen, waarbij kinderen worden gescheiden van hun ouders en in de gevangenis worden gezet. Dat beleid is een schandaal. Maar ook in Nederland worden vluchtelingenkinderen hardvochtig en wreed behandeld door de autoriteiten. En net als in de verenigde Staten is dat een kwestie van doelbewust beleid. Om aandacht te vragen voor de situatie van vluchtelingenkinderen organiseert Geen Kind aan de Kant daarom op 29 september een demonstratie in Katwijk.

Woon je in een gezinslocatie? Meld je hier aan voor de demonstratie, dan helpen wij met de reiskosten!

Continue reading “Demonstratie in Katwijk!”

Gezocht: Gezinnen in een Kinderpardonprocedure

Bij het BNN programma #BOOS wordt een documentaire gemaakt over het Kinderpardon en het leven in gezinslocaties. In deze documentaire volgen ze kinderen die in een procedure zitten. Hiermee willen ze laten zien dat het Kinderpardon niet klopt, dat kinderen die hier geworteld zijn, hier moeten kunnen blijven. Zij mogen niet de dupe zijn van een politiek spelletje. Voor deze documentaire gaan ze ook naar Armenië, om te laten zien wat er echt met kinderen gebeurt als je ze terugstuurt.

Op dit moment is BNN nog op zoek naar kinderen in Nederland die in een Kinderpardonprocedure zitten. Zij zouden graag tot eind september een aantal gezinnen volgen, om te laten zien hoe de procedure in elkaar zit en hoe het dagelijks leven in een gezinslocatie eruit ziet. Zo wordt ook laten zien dat kinderen in gezinslocaties gewoon naar school moeten, buiten spelen met vriendjes etc.

Wil jij meedoen, stuur ons dan een mailtje voor een vrijblijvende kennismaking met de documentairemakers. Je kan dus altijd nog nee zeggen!

Picknick & Wake bij Kamp Zeist

Donderdag 28 juni is een gezin gearresteerd dat morgen gedeporteerd zal worden naar Oekraïne. Het gezin zit nu al meer dan een week in Kamp Zeist en ondanks protest vanuit de gemeenteraad en duizenden mensen heeft staatssecretaris Mark Harbers besloten niet zijn discretionaire bevoegdheid te willen inzetten. Meer informatie over deze zaak is hier te lezen. Vanavond was er een picknick en een wake waar o.a. klasgenoten van de kinderen Maksim, Denis en

Arina bij waren. Ook Geen Kind aan de Kant! was daar bij. Hier een verslag.

Luister ook de reportage voor NOS Radio 1 terug vanaf 11 minuut 50.

Continue reading “Picknick & Wake bij Kamp Zeist”

Oekraïens gezin gearresteerd

Op donderdagochtend 28 juni is om 6;30 in de ochtend een gezin dat al 17 jaar in Nederland verblijft van hun bed gelicht door 10 politieagenten van de vreemdelingenpolitie. Het gezin woonde reeds jaren in Culemborg en sinds een jaar in Amersfoort en de drie kinderen Maksim (14), Denis (10 en Arina (5) zijn in Nederland geboren. De kinderen zat op school in Culemborg. De oudste zoon heeft een Taalontwikkelingsachterstand waardoor hij in Oekraïne onvoldoende ondersteuning zou krijgen – los van het feit dat hij de Oekraïense taal onmachtig is.

Weggerukt uit je wereld

Het AD schrijft:

In de brugklas van Maksim is geschokt gereageerd op zijn plotselinge wegblijven. ,,Hij maakte deel uit van een hechte vriendengroep”, voegt zijn mentor Michelle Lamberts eraan toe. Ook op basisschool Blink in Culemborg is de verontwaardiging groot dat Maksims broertje Denis (10) en zusje Arina (5) plotseling niet meer op school komen.

Viktor Zelenkin en Olga Andropova kwamen zeventien jaar geleden uit Oekraïne naar Nederland waar ze zich met hun Russische achtergrond niet veilig voelden. Vervolgens werden in Culemborg de kinderen geboren.

Het gezin verhuisde afgelopen jaar naar Amersfoort, maar Maksim bleef in de Lekstad naar school gaan waar rector Van Rijn hem typeert als een aardige, hardwerkende, maar wat in zichzelf gekeerde jongen. Hij maakt zich grote zorgen hoe het met hem en zijn broer en zus verder moet in Oekraïne. Ze spreken namelijk de taal niet.

,,Die jongen is nu weg zonder dat hij ook maar afscheid heeft kunnen nemen. Het is schrijnend. Mensen verblijven zo lang in ons land en dan overkomt ze dit. Dat is niet te verteren.”

Broertje Denis is onlangs tien geworden. De jongen zou afgelopen zaterdag zijn verjaardagsfeestje vieren. Maar in plaats daarvan, verblijft hij nu met zijn ouders, broer en zusje in de gesloten gezinsvoorziening van detentiecentrum Zeist. Mogelijk nog deze week worden zij hiervandaan naar Oekraïne uitgewezen. Het gezin heeft een Russische achtergrond, de ouders zijn afkomstig uit voormalig oorlogsgebied.

Het is niet voor het eerst – en ook niet voor het laatst – dat kinderen worden weggerukt uit de omgeving die ze kennen. Vorig jaar gebeurde dat rond dezelfde tijd met Lili en Howick . Zij worden waarschijnlijk binnenkort als nog gedeporteerd naar Armenië, waar hun moeder in armoede leeft en zij waarschijnlijk direct in een weeshuis terecht komen. In Goes staat dit ook op het punt te gebeuren, waar alle kinderen en gezinnen een nieuw bestaan moeten gaan opbouwen in een nieuwe gezinslocatie, omdat de gezinslocatie in Goes gaat sluiten. Er wordt omgegaan met mensen alsof het poppetjes zijn die je kan verplaatsen op een schaakbord, terwijl het gaat om mensenlevens.

Op eigen houtje

De advocaat van het gezin vertelt dat de IND geen opdracht heeft gegeven voor de arrestatie en opsluiting van het gezin. De advocaat verwacht dat de DT&V op eigen houtje heeft geopereerd, terwijl er op dit moment een hoger beroep loopt tegen de afgewezen asielprocedure. Dit is een bijzondere gang vang zaken, omdat de meeste hoger beroepprocedures afgewacht mogen worden in Nederland. Dat het gezin nu binnen een week uitgezet gaat worden, terwijl er nog een procedure loopt getuigt weer van de onmenselijke en onrechtvaardige politieke spelletjes die gaande zijn binnen de rechtsstaat.

Hoewel wij geen hoge pet op hebben van de DT&V, hebben wij ook geen hoge pet op van de IND. Het is mogelijk dat de DT&V hier op eigen houtje opereert, maar dat wil niet zeggen dat de IND daar niet mee instemt, het goedkeurt of hen informatie heeft doorgespeeld. De DT&V is met name een uitvoerende instantie die opereert op basis van de informatie van de IND. Misschien heeft de IND geen opdracht gegeven, maar dat wil niet zeggen dat de IND hier niet aan heeft meegewerkt of het stilletjes heeft geïnitieerd.

Verzet

Op de Scholengemeenschap van de oudste zoon is nu verzet aangetekend tegen de arrestatie en komende deportatie. Samen met het gehele college van de gemeenteraad en ontelbaar steunbetuigingen, heeft de directeur van de school staatssecretaris Mark Harbers opgeroepen in te grijpen. Wij hopen dat Harbers inziet dat hij zijn discretionaire bevoegdheid moet inzetten en dit gezin moet laten blijven. Wil jij ook je steun betuigen aan deze actie? Onderteken dan hier de brief aan Mark Harbers.

Wij zijn ontzettend blij met deze vorm van verzet tegen dit handelen van de IND, de DT&V, de COA en de politiek. Het wordt tijd dat het niet meer aan willekeurige individuen is om te beslissen over mensenlevens. De procedures schieten overduidelijk tekort op het moment dat kinderen en gezinnen in ‘vrijheidsbeperkende locaties’ worden vastgehouden in afwachting van arrestatie, opsluiting en deportatie. Dat de enige optie is om een beroep te doen op de welwillendheid en macht van één man is weerzinwekkend.

Ingezonden brief

Dit is Nederland (brief in de NRC)

Donderdagochtend, de dag na de tiende verjaardag van Denis, bleef zijn stoel in de kring leeg. Zijn ouders kon ik niet bereiken, ook zijn zusje was niet op school. Ik kreeg een naar voorgevoel.

De volgende ochtend belde zijn moeder. Ze vertelde dat haar hele gezin die donderdagochtend om 6.30 uur van hun bed was gelicht. Door tien man politie. Meegenomen naar een detentiecentrum, alleen kleren mochten mee. Niet eens hun knuffels.

Deze week moeten ze weg, terug naar Oekraïne. Geen afscheid van hun vriendjes, hun hond, hun buren, hun school.

Hoe leg ik aan een klas met tienjarigen uit dat ze hun vriendje nooit meer zien? Dat hij gevangen zit? Dat niemand weet hoe het verder moet in het land dat hij niet kent, omdat hij hier geboren is?

We schreeuwen moord en brand over de behandeling van vluchtelingen in Amerika. Dit is Nederland.

Floor Kwakernaak is de juf van Denis Andropov (10)

https://www.nrc.nl/nieuws/2018/07/04/brieven-11-a1608905

Uitzetting Lily en Howick 14 augustus 2017

12 augustus bereikte ons het bericht dat Lily (11) en Howick (12) zouden worden gedeporteerd naar Armenië met hun moeder. Het gezin woonde op dat moment al 9 jaar in Nederland.

Lily en Howick zijn geboren in Rusland nadat de moeder Armenië was ontvlucht. 9 jaar geleden kwamen zij naar Nederland, Lily was toen 2 en Howick 3. Na een lange asielprocedure is vorige week besloten om het gezin als nog uit te zetten naar Armenië. Een land dat zij niet kennen. Een land waar de moeder geen familie meer heeft en vrijwel geen mogelijkheid heeft om te overleven. Zij hebben zich geworteld in Nederland na al die jaren, hebben hier hun vriendjes en vriendinnetjes, school en sport. Ondanks het oordeel van pedagogen dat het onverantwoord is om kinderen uit hun omgeving weg te trekken na 5 jaar, en ondanks het Kinderpardon dat om die reden is ingesteld, oordeelde de rechter dat het gezin toch uitgezet mocht worden. Weer is hiervoor de reden van “onvoldoende meewerken aan terugkeer” gegeven.

Continue reading “Uitzetting Lily en Howick 14 augustus 2017”

Hel voor kinderen, in VS en in Nederland

Het beleid van Trump om kinderen van migranten te scheiden van hun ouders, wekt grote verontwaardiging, Die verontwaardiging is volledig terecht, en hoort ook tot felle actie tegen dit beleid te leiden. Kinderen stop je niet in kooien. Kinderen scheur je niet los van hun ouders. Kinderen behandel je zo niet, en voor deze schending van kinderrechten is geen enkel excuus. Continue reading “Hel voor kinderen, in VS en in Nederland”

Een avond in Goes

Dinsdag 29 mei waren wij bij een gezin in Goes. We zijn uitgenodigd om te komen eten en de komende sluiting van de gezinslocatie te bespreken. In een kort berichtje willen we iets vertellen over onze avond, vooral omdat we het een heel inspirerende avond vonden.

Aankomst

We kwamen met z’n drieën aan op het treinstation in Goes. Vanaf daar was het 800 meter lopen naar de gezinslocatie. Toch hebben we er 20 minuten over gedaan vanwege alle wegwerkzaamheden. De gezinslocatie ligt op een industrieterrein, een erg inspirerende omgeving is het niet om te wonen. Tussen grote bedrijven en garageboxen. Toen we ons begonnen af te vragen hoe ver het nog was, kwam het complex in zicht. De typische oranje appartementblokken van gipsplaat. We liepen een groot parkeerterrein op met een hek er omheen. We konden de ingang niet vinden, maar gelukkig kwamen vader en kinderen ons ophalen. Blijkbaar zijn we een heel eind omgelopen, want bij aankomst werd er hartelijk gelachen om hoever we hadden gelopen. We moesten ons melden bij de portier die achter een klein raampje en een gesloten deur onze identiteitsbewijzen vroeg. “Welkom in de gevangenis” was een niet-misplaatste opmerking geweest. Met een pasje mochten we dan wel mee met het gezin, maar “bezoekuur eindigt om 22:00 uur!”.

Het terrein zelf is ietsjes beter dan het er van buitenaf uitziet. Er is wel wat groen gras en af en toe rennen er wat kinderen. Het huisje zelf is klein, met een heel klein keukentje en een kleine woonkamer. In de woonkamer is precies ruimte voor een eettafel en een grote leunstoel. We gaan meteen aan tafel en krijgen heerlijk eten voorgeschoteld. Tijdens het eten begint het gesprek over de sluiting van de gezinslocatie.

Goes gaat sluiten

De familie maakt zich zorgen. De gezinslocatie in Goes gaat sluiten, maar waar moeten zij dan heen? Als ze het vragen aan hun case-managers van de COA geeft zij doodleuk aan dat ze dat echt niet kan voorspellen. Het gezin wil eventueel wel naar Katwijk, maar echt niet naar Gilze-Rijen. Daar kennen ze niemand en worden ze afgesneden van hun hele netwerk. Wat moeten ze nou in Gilze? De case-manager van de COA zegt er niets aan te kunnen doen, maar is dat echt waar? Kan zij niet op een formulier aanvinken waar een gezin naar toe wil?

De familie wil het liefst in Goes blijven. Hier hebben ze alles. Ze hebben goede contacten met de kerkgemeenschap en de buurtbewoners. De kinderen zitten op sportclubs en gaan naar school in de stad. Als ze weg moeten, verliezen ze dat allemaal. Maar wat kunnen we er aan doen? De COA, IND en DT&V lijken overal in tegen te werken. Niet  voor het eerst horen we verhalen van “foutjes” van de COA die verstrekkende gevolgen hebben, horen we dat DT&V zegt dat het gezin niet wil meewerken en niet komt opdagen terwijl ze naar alle afspraken gaan, doet de COA er 3 jaar over om psychologische hulp te regelen, en krijgt het gezin geen uitzondering op de dagelijkse meldplicht ondanks een doktersbriefje waarin staat dat ze zo vroeg niet kunnen opstaan vanwege hun medicatie.

Schrijnende verhalen van institutioneel geweld. Geweld van een systeem dat het leven van mensen zo onprettig mogelijk maakt. Individuele medewerkers kunnen dan wel aardig zijn, maar het beleid en de grote baas bepalen uiteindelijk was die medewerkers moeten doen. En dat beleid en de grote baas hebben niet de beste bedoelingen. Ondertussen woont het gezin al jaren in deze onzekere situatie. Het oudste kind heeft heel goed door wat er allemaal gebeurt en gaat kapot aan de psychologische druk. De onzekerheid is vernietigend. Een kind moet zich kunnen ontwikkelen en daarvoor is een veilige, zekere situatie nodig. Medewerkers van de COA die het opgelegde beleid uitvoeren dragen bij aan zijn lijden. Want hij ziet zijn ouders lijden.

Inspiratie

Ondanks de verschrikkelijke en onzekere situatie waarin het gezin zich nu al jaren bevindt, houden ze moed. Ze geven niet op. Ze blijven proberen. De kinderen zijn hier geboren, ze spreken heel goed Nederlands en doen het goed op school. De strijdlust springt er vanaf. Dat is voor ons een enorme motivatie om door te blijven werken. Dit zijn mensen die hun leven proberen op te bouwen, maar in alles worden tegengewerkt. Ondanks dit institutionele geweld geven zij niet op, zij strijden door! Dat geeft ons energie, want hoe kunnen wij nou opgeven als zij dat niet doen! Wij gaan verder en wij blijven proberen de situatie te verbeteren – voor dit gezin, maar uiteindelijk voor alle gezinnen en asielzoekers in Nederland.

MigratieRoute Tetterode

 

7 & 8 juli 2018

 

Tetterode is een rijksmonument en woonwerkpand in Amsterdam met een lange traditie in ondersteuning van ongeDOCUMENTeerde vluchtelingen. Op 7 & 8 juli 2018 volgen bezoekers een migratieroute dwars door het pand.

______________________________________________________>>>

Een route langs (wan)hoop, vluchten, onderduiken, wachten, strijd en heimwee, maar vooral langs talenten, ambitie en doorzettingsvermogen. Installaties, tentoonstellingen, documentaires, debat, workshops, muziek, eten en ontmoeting maken publiek deelgenoot van de drijfveren van vluchtelingen/migranten.

_______________________________________________________>>>

De rode draad van MigratieRoute Tetterode (MRT) vormen de coöperatie en interactie tussen diverse stadsbewoners: kunstenaars, ambachtslieden en inwoners van woonwerkgebouw Tetterode, vluchtelingen & migranten, wetenschappers en docu-makers. Vanaf half juni a.s. zal kunstenaar Oumar Mbengue Atakosso in de workshop ‘Load & Unloading’ co-creaties vanuit diverse disciplines begeleiden, die op 7 & 8 juli geëxposeerd worden.

_______________________________________________________>>>

Publiek wordt langs de migratieroute geleid en onderschept door reisagenten van ‘In Limbo Agency’, die de rol van smokkelaar, grensbewaker, vluchteling of ambtenaar op zich nemen. Dit artistieke team van vluchtelingen heeft zelf ervaring met migratieroutes.

_______________________________________________________>>>

Tijdens deze route wordt men geconfronteerd met kunstinstallaties en performances die diverse aspecten van het migratiedebat belichten. Naast de artistieke interpretatie vanuit de workshop ‘Load & Unloading’, is werk te aanschouwen van Esther Polak & Ivar van Bekkum en van Simon Wald-Lasowski met beelden uit Lampedusa en Noord-Afrika.

_______________________________________________________>>>

Debat en discussie met sprekers als Emmanuel Mbolela, Congolees vluchteling en schrijver, Orçun Ulusoy, mensenrechtenadvocaat uit Turkije, en Richard Djimeli, filmmaker en vluchteling uit Cameroun, dagen het publiek uit om duurzame toekomstbeelden rond migratie te formuleren.

_______________________________________________________>>>

Documentaires en films tonen achtergronden en verhalen van vluchtelingen & migranten in landen van herkomst, transit en aankomst. Sana Sbouai, Tunesisch journaliste, houdt een presentatie over de stemmen van migranten, vergaard in 6 landen van het Afrikaans continent.

_______________________________________________________>>>

Rederij Lampedusa vaart bezoekers van MRT op 7 & 8 juli door de wateren van Oud-West met haar boot en storytellers.

Meer informatie

Voor updates, contact en aanmelden info-maillijst, mail naar: migratieroute@gmail.com

info & beeldmateriaal:

http://www.allincluded.nl/posts/migratieroute-tetterode/

Stuur deze flyer gerust door aan je netwerkcontacten!

 

MRT wordt mede mogelijk gemaakt door financiële steun van AFK, VSB-fonds, Stichting Haëlla, Stadsdeel West, Regiegroep Oud-West en Vereniging Ruimschoots.

Verslag Lawaaidemonstratie Goes

Donderdagavond 24-05-2018 was er een lawaaidemonstratie in Goes tegen de sluiting van het AZC. De demonstratie is goed verlopen. Er waren naar schatting ongeveer 250 mensen. In dit bericht wordt berichtgeving in de media bijgehouden en foto’s van mensen die aanwezig waren bij de demonstratie. De demonstratie begon bij Buurthuis De Pit, langs het AZC en naar het gemeentehuis. Aldaar is een petitie aangeboden aan de burgemeester. Bij Buurthuis de Pit heeft rapper Glotz een optreden gegeven.

In de media

De lawaaidemonstratie wordt ook in de media verslagen. Hieronder een overzicht van de berichten:

 

Fotoverslag

Hieronder zijn verschillende foto’s te zien van het protest.

Foto’s van Carel Bruring

Andere foto’s

Lawaaioptocht AZC Goes

In Goes wordt een gezinslocatie gesloten. Hoewel Geen Kind aan de Kant de gezinslocaties niet voldoende oplossing voor een schrijnend probleem, zien wij het sluiten van deze gezinslocatie als een directe verslechtering van de situatie van de kinderen en ouders die daar wonen. De gezinnen moeten vaak verhuizen en deze verhuizing doet nog een duit in het zakje.

Wij zijn daarom ook blij om deel te mogen zijn van een lawaaioptocht die door bewoners van de gezinslocatie, de bewoners van Goes en verschillende scholen in de buurt wordt georganiseerd. Wij zijn van mening dat kinderen en hun ouders die in de gezinslocaties wonen voor de tijd dat zij daar moeten wonen, een normaal bestaan moeten kunnen opbouwen. Zomaar weggerukt worden uit de omgeving die je hebt leren kennen om verplaatst te worden naar een heel nieuwe provincie, draagt daar op geen enkele manier aan bij.

Brief

Goes, 14 mei 2018.

 

Geachte heer/mevrouw,

Zoals u wellicht heeft vernomen in de media zal per 1 oktober 2018 het AZC in Goes zijn deuren sluiten. Nu zou dat in principe heel normaal zijn als er teveel locaties voor opvang zijn. Wij zijn van mening dat dit op deze locatie geen “normale” zaak is.

AZC Goes is namelijk een gezinslocatie. Op het AZC verblijven rondom de 130 kinderen in de leeftijd van 0 t/m 18 jaar. Deze kinderen, vaak al meerdere keren van locatie verhuisd, hebben in het AZC in Goes een veilig ‘thuis’ gevonden. Er omheen natuurlijk een sociale omgeving opgebouwd. School, vrienden, sportclubs en verenigingen.

De kinderen leven zowieso in een moeilijke situatie. Mede omdat zij uitgeprocedeerd zijn kunnen zij ieder moment te horen krijgen dat zij terug moeten keren naar hun ‘eigen’ land. De meeste kinderen op het AZC kunnen zich weinig meer herinneren van dat land.

Volwassen personen kiezen ervoor om te vluchten naar een ander land, om welke reden dan ook. Voor de kinderen wordt gekozen!

Daarom willen wij een actie voeren om aandacht te besteden aan twee speerpunten.

  • Kijken of er alsnog een mogelijkheid is dat de kinderen in hun veilige omgeving blijven. Dit door of open houden van het huidige AZC en aanvullen met andere asielzoekers.
  • Kinderpardon geven aan de bewoners van AZC Goes of zelfs Nederland breed.

De actie doen wij in de vorm van een demonstratie/lawaaioptocht op donderdag 24 mei om 18:30 uur. We verzamelen bij buurthuis “De Pit”, Appelstraat 2a in Goes waarna we via het AZC in Goes richting het stadskantoor lopen.

Wij hopen dat er zoveel mogelijk mensen, scholen, verenigingen aansluiten bij deze optocht om de bewoners van het AZC te laten zien dat er mensen met hen mee leven.

Het is de bedoeling om de demonstratie niet belastend te maken voor de kinderen. Natuurlijk mogen zij wel meelopen om zich te laten horen.

Wij hopen ook op uw medewerking.

Vriendelijke groet,

Geen Kind aan de Kant